Her şey kendisine verilmiş programa büyük bir sadakatle uyar. Dünyaya gelmekte gitmekte bir takdir iledir. Verilmiş zaman bittiğinde şu seyrine doyulmaz dünya ve bir parça sudan inşa edilmiş şu harika beden sarayı kıymetsiz bir paçavra gibi toprağa atılır. Ölüm tüm felsefeyi sessizliğe tüm isyanı tereddüde boğar.
Çünkü dünya da her neye bakarsak bakalım hiç önem vermediğimiz adi basit şeyler bile mükemmel olarak meydana gelirler. Bir yağmur tanesinden bir böcek gözüne kadar.
Ve sen güya büyük bir susku içindesin..yıldızları ve galaksileri çeviriyor,mevsimleri arka arkaya takıyor,yüz binlerce canlıyı dünyaya gönderiyor yüz binlercesini sahneden alıyorsun..sana ne derlerse desin her şeyi sahibine iade ettiğinden,iyilik ve kötülük insanın kendi rengine karışıyor..Mesela seni inkar edenler inkar edilmişlerdir.Senin olan ilişkilerini ucundan tutanlar salla pati bir hayat yaşar..arada derede kalıp iman ile küfür arasında kalanlar hep muallakta sallanan bir ip gibi anlamsız yaşar.Sana içtenlikte gelmiş olanların durumunu insanlık bilmekten acizdir.Ve sen onlarla konuştuğundan onlar kimselerle konuşmazlar…
Sana yakın olduğunu iddia edip bir türlü yanında kalamayanlar sürekli bir kaos içindedirler.Seni anamayanlar anılmaz..sevmeyenler sevilmez..çaba göstermeyenlere çaba gösterilmez…
Çünkü sen herkese, kendine yetecek bir anlayışı adaletle verdin. Kimseyi anlamadığından kavramadığından mesul tutmadın. Ancak yapmacık her yaklaşımı o zavallı konumunda bıraktın…
Biz sadece samimi olacak, olduğumuzdan fazla görünmeye çalışmayacak, tüm kafa karışıklığımızı sana söyleyecektik. Biz senden kaçarak hiçbir kudreti olmayan, hiçbir isteğimizi yerine getiremeyen ve en önemlisi başımızı bastırdığın topraktan arkasını bize gösteremeyenlerin yanında insanlığımızı aradık.
Ve kovulduk..
Yalnız kaldık..
Kimse bizi anlamadı ve biz kimseye kendimizi anlatamadık…
Bugün din gününden evvel bir gün..Berat günü..Diyorsun ya “Benim Şükreden Kullarım Azdır”..beni ve benim gibi tüm pişman kulcuklarını bu azlardan eyle…
