“ Bismillâhirrahmânirrahim..”
87 - *SULTAN-I EZEL VE EBED'İN EN
BÜYÜK YAVERİ* *(A.S.M)*
Anlamı: Başlangıç ve sonu
olmaksızın, egemenliği, saltanatı ezelden ebede devam eden Allah’ın en yakın görevli
memuru olan Hz. Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm.
…Resul-i Ekrem aleyhissalâtü
vesselâmın mu'cizâtı çok mütenevvidir. Risaleti umumî olduğu için, hemen ekser
envâ-ı kâinattan birer mu'cizeye mazhardır. Güya, nasıl ki bir padişah-ı
zîşânın bir yaver-i ekremi, mütenevvi hediyelerle muhtelif akvâmın mecmaı olan
bir şehre geldiği vakit, her taife onun istikbaline bir mümessil gönderir,
kendi taifesi lisanıyla ona hoşâmedî eder, onu alkışlar. Öyle de, Sultan-ı Ezel
ve Ebedin en büyük yaveri olan Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, âleme
teşrif edip ve küre-i arzın ahalisi olan nev-i beşere meb'us olarak geldiği ve
umum kâinatın Hâlıkı tarafından umum kâinatın hakaikine karşı alâkadar olan
envâr-ı hakikat ve hedâyâ-yı mâneviyeyi getirdiği zaman, taştan, sudan,
ağaçtan, hayvandan, insandan tut, tâ aydan, güneşten yıldızlara kadar her taife kendi lisan-ı mahsusuyla ve
ellerinde birer mu'cizesini taşımasıyla, onun nübüvvetini alkışlamış ve
hoşâmedî demiş…..Mektubat
*BU İSMİN/SIFATIN HAKİKATİNE DAİR;*
… "Allah mü'minlerden canlarını ve mallarını, karşılığında Cenneti
onlara vermek suretiyle satın almıştır." Tevbe Sûresi, 9:111
NEFİS VE MALINI Cenâb-ı Hakka satmak
ve Ona abd olmak ve asker olmak ne kadar kârlı bir ticaret, ne kadar şerefli
bir rütbe olduğunu anlamak istersen, şu temsîlî hikâyeciği dinle:
Bir zaman bir padişah, raiyetinden
iki adama, herbirisine emaneten birer çiftlik verir ki, içinde fabrika, makine,
at, silâh gibi herşey var. Fakat fırtınalı bir muharebe zamanı olduğundan
hiçbir şey kararında kalmaz; ya mahvolur veya tebeddül eder, gider. Padişah, o
iki nefere, kemâl-i merhametinden, bir yaver-i ekremini gönderdi. Gayet
merhametkâr bir ferman ile onlara diyordu:
"Elinizde olan emanetimi bana
satınız; ta sizin için muhafaza edeyim, beyhude zayi olmasın. Hem muharebe
bittikten sonra size daha güzel bir surette iade edeceğim. Hem güya o emanet
malınızdır; pek büyük bir fiyat size vereceğim. Hem o makine ve fabrikadaki
aletler benim namımla ve benim destgâhımda işlettirilecek; hem fiyatı, hem
ücretleri birden bine yükselecek. Bütün o kârı size vereceğim. Hem de siz, âciz
ve fakirsiniz. O koca işlerin masârifâtını tedarik edemezsiniz. Bütün
masarifatı ve levâzımatı, ben deruhte ederim. Bütün varidatı ve menfaatı size
vereceğim. Hem de terhisat zamanına kadar elinizde bırakacağım. İşte beş
mertebe kâr içinde kâr!
"Eğer bana satmazsanız, zaten
görüyorsunuz ki, hiç kimse elindekini muhafaza edemiyor. Herkes gibi elinizden
çıkacak. Hem beyhude gidecek; hem o yüksek fiyattan mahrum kalacaksınız. Hem o
nazik, kıymettar aletler, mizanlar, istimal edilecek şahane madenler ve işler bulmadığından, bütün bütün kıymetten
düşecekler. Hem idare ve muhafaza zahmeti ve külfeti başınıza kalacak. Hem
emanette hıyanet cezasını göreceksiniz. İşte beş derece hasâret içinde hasâret!
"Hem de bana satmak ise, bana
asker olup benim namımla tasarruf etmek demektir. Adi bir esir ve başıbozuğa
bedel, âli bir padişahın has, serbest bir yaver-i askeri olursunuz."
Onlar şu iltifatı ve fermanı
dinledikten sonra, o iki adamdan aklı başında olanı dedi: "Başüstüne! Ben
maaliftihar satarım, hem bin teşekkür ederim."
Diğeri mağrur, nefsi firavunlaşmış,
hodbin, ayyaş, güya ebedî o çiftlikte kalacak gibi dünya zelzele ve
dağdağalarından haberi yok, dedi: "Yok yok, padişah kimdir? Ben mülkümü
satmam, keyfimi bozmam."
Biraz zaman sonra birinci adam öyle
bir mertebeye çıktı ki, herkes haline gıpta ederdi. Padişahın lûtfuna mazhar
olmuş; has sarayında saadetle yaşıyor. Diğeri öyle bir hale giriftar olmuş ki,
herkes ona acıyor, hem "Müstehak!" diyor. Çünkü hatasının neticesi
olarak, hem saadeti ve mülkü gitmiş, hem ceza ve azap çekiyor……….Sözler/Altıncı
Söz
"Yemin olsun güneşe ve
aydınlığına ve onu takip eden aya ve onu gösteren güne ve onu örten geceye; ve
gökyüzüne ve onu bina edene ve yeryüzüne ve onu yayıp döşeyene ve nefse
(kişiye) ve onu intizamla yaratana." Şems Sûresi, 91:1-7.
EY KARDEŞ! Eğer hikmet-i âlemin
tılsımını ve hilkat-i insanın muammasını ve hakikat-i salâtın rümuzunu bir
parça fehmetmek istersen, nefsimle beraber şu temsîlî hikâyeciğe bak:
Bir zaman bir sultan varmış.
Servetçe onun pek çok hazineleri vardı. Hem o hazinelerde her çeşit cevahir,
elmas ve zümrüt bulunuyormuş. Hem gizli, pek acaip defineleri varmış. Hem
kemâlâtça sanayi-i garibede pek çok mahareti varmış. Hem hesapsız fünun-u
acibeye marifeti, ihatası varmış. Hem nihayetsiz ulûm-u bediaya ilim ve ıttılaı
varmış.
İşte her cemâl ve kemâl sahibi kendi
cemâl ve kemâlini görmek ve göstermek istemesi sırrınca, o sultan-ı zîşân dahi
istedi ki, bir meşher açsın, içinde sergiler dizsin, ta nâsın enzarında
saltanatının haşmetini, hem servetinin şaşaasını, hem kendi san'atının
harikalarını, hem kendi marifetinin garibelerini izhar edip göstersin. Ta,
cemâl ve kemâl-i mânevî sini iki vech ile müşahede etsin: Bir vechi, bizzat
nazar-ı dekaik-âşinâsıyla görsün. Diğeri, gayrın nazarıyla baksın.
Bu hikmete binaen, cesîm ve geniş ve
muhteşem bir kasrı yapmaya başladı. Şahane bir surette dairelere, menzillere
taksim ederek hazinelerinin türlü türlü murassaâtıyla süslendirip, kendi dest-i
san'atının en lâtif, en güzel eserleriyle ziynetlendirip, fünun-u hikmetinin en
incelikleriyle tanzim edip düzelterek ve ulûmunun âsâr-ı mucizekârâneleriyle
donatarak tekmil ettikten sonra, herbir taam ve nimetlerinin bütün
çeşitlerinden en lezizlerini cami' sofralar, o sarayda kurdu. Herbir taifeye
lâyık bir sofra tayin etti. Öyle sehâvetkârâne ve san'atperverâne bir ziyafet-i
amme ihzar etti ki, güya herbir sofra yüz sanayi-i lâtifenin eserleriyle vücut
bulmuş gibi, kıymetli hadsiz nimetleri serdi. Sonra, aktâr-ı memleketindeki
ahali ve raiyetini seyre ve tenezzühe ve ziyafete davet etti.
Sonra, bir yaver-i ekremine sarayın
hikmetlerini ve müştemilâtının mânâlarını bildirerek onu üstad ve tarif edici
tayin etti. Ta ki, sarayın sâniini, sarayın müştemilâtıyla ahaliye tarif etsin;
ve sarayın nakışlarının rümuzlarını bildirip, içindeki san'atlarının
işaretlerini öğretip, derunundaki manzum murassâlar ve mevzun nukuş nedir, ve
ne vech ile saray sahibinin kemâlâtına ve hünerlerine delâlet ettiklerini, o
saraya girenlere tarif etsin; ve girmenin âdâbını ve seyrin merasimini
bildirip, o görünmeyen sultana karşı marziyâtı dairesinde teşrifat merasimini
tarif etsin………….Sözler/On Birinci Söz
*SÜNNET-İ SENİYE NOKTASINDA BU
İSİMDEN/SIFATTAN HİSSEMİZ;*
İşte, gel, bak: Şu uzaktaki görünen
cemaat-i azîme içinde, evvel adada gördüğümüz büyük nişan sahibi yâver-i ekrem
bir tebliğatta bulunuyor. Gidelim, dinleyelim. Bak, o parlak yâver-i ekrem, bak
o yüksekte tâlik edilmiş ferman-ı âzamı ahaliye bildiriyor ve diyor ki:
"Hazırlanınız; başka, daimî bir
memlekete gideceksiniz. Öyle bir memleket ki, bu memleket ona nisbeten bir
zindan hükmündedir. Padişahımızın makarr-ı saltanatına gidip merhametine,
ihsanlarına mazhar olacaksınız-eğer güzelce bu fermanı dinleyip itaat etseniz.
Yoksa, isyan edip dinlemezseniz, müthiş zindanlara atılacaksınız" gibi
tebliğatta bulunuyor.
Sen de görüyorsun ki, o ferman-ı
âzamda öyle icazkâr bir turra var ki, hiçbir vech ile kabil-i taklit değil.
Senin gibi sersemlerden başka herkes, o ferman padişahın fermanı olduğunu kat'î
bilir. Ve o parlak yâver-i ekremde öyle nişanlar var ki, senin gibi körlerden
başka herkes, o zâtı padişahın pek doğru tercüman-ı evâmiri olduğunu yakinen
anlar.
Acaba, o yâver-i ekrem, o ferman-ı
âzamla beraber, bütün kuvvetiyle dâva edip tebliğ ettikleri şu tebdil-i
memleket meselesi, hiç kabil midir ki itiraz kabul etsin? Evet, kabil
değil—illâ ki, bütün bu gördüğümüz herşeyi inkâr edesin.
Şimdi, ey arkadaş, söz senindir,
söyle. Ne diyorsan de!
"Ben ne diyeceğim, daha buna
karşı birşey denilebilir mi? Gündüz ortasında güneşe karşı söz söylenebilir mi?
Yalnız derim ki: Elhamdü lillâh, yüz bin defa şükür olsun ki, vehim ve heva
tahakkümünden, nefis ve heves esaretinden kurtulup daimî hapis ve zindandan
halâs oldum. Ve inandım ki, bu karma karışık, kararsız misafirhanelerden başka
ve kurb-u şahanede bir diyar-ı saadet vardır; biz de ona namzediz."…Sözler
/ Onuncu Söz
